انطباق ماهوی میان مضامین شهر و طبیعت در اشعارسهراب سپهری با اندیشمندان حوزه طراحی محیطی

شاعران معاصر هر یک از زاویه دیدی خاص و نیز با دغدغه‌های بعضاً متفاوتی نسبت به وضعیت محیط‌های شهری محل زندگی خود، سخن رانده‌اند. مقولاتی همچون شهر، طبیعت، انسان ، محیط‌زیست، بوم، اجتماع و نظایر آن از جمله مهمترین مباحثی است که شاعران در لابلای اشعار خود بدان‌ها پرداخته‌اند. از میان شاعران معاصری که از طبیعت می‌گویند، از شهرگریزی دم می‌زنند و هر یک به نحوی از منظر طبیعت و اکولوژی به شهر می‌پردازند، سهراب سپهری چهره‌ای برجسته دارد. این مقاله با هدف واکاوی و تبیین نگاه سهراب سپهری به موضوعات شهر و طبیعت، تلاش دارد تا توجه ویژه وی را به مسائل و مشکلات زیست‌محیطی و بوم‌شناسانه جامعه ایرانی، نمایان سازد. بر این مبنا، این مقاله با روشی تفسیری _ تاریخی به تحلیل محتوای کیفی مضمون مبنا در متون و دیوان‌های اشعار سهراب سپهری می‌پردازد. یافته‌های این نوشتار نشان می‌دهد که در سروده‌های سهراب، ارزش‌های طبیعی و اکولوژی نهفته است. پارادایم‌ها و یا مضامین "ارتباط میان طبیعت وشهر"، "اکولوژی شهری و منظر"و " رویکرد روستا شهری" ، مهمترین مواردی‌اند  که شاعر به بیان آنها می پردازد.